Rozdział 5
Wbiegłam przez bramę na teren szkoły, Flinch leżał sparaliżowany przy bramie. Udałam się w kierunku zamku do głównego wejścia. Gdy podeszłam do drewnianej bramy, ta sama się otworzyła
Rozdział 2
- Pobierz link
- X
- Inne aplikacje
- Nadciąga
burza.
-spojrzałam przez okno
Odeszłam od okna i usiadłam na kanapie, chwyciłam pilot i włączyłam telewizję. Włączyłam pierwszy lepszy kanał i patrzyłam w ekran pogrążając się we śnie.
”Dziewiętnasta! Pora na wiadomości, a dzisiaj powiemy o nagłej fali napadów na mieszkańców Brytani. W naszym studiu jest Amelia Omachel główna porucznik Londyjskiej policji.
- Amelio co możesz nam powiedzieć o ostatnich napadach?
- No cóż będę owijać w bawełnę, już wszyscy wiedzą o tym. Na terenie całego kraju giną ludzie i nie ma wytłumaczenia co doprowadza do ich przyczyn ich śmierci. Przypomina mi to bardzo tą trudną sytuację w latach pięćdziesiątych, było bardzo podobnie. Ludzie ginęli i nikt nie wiedział czemu.
- Amelio, a jaką mają gwarancję mieszkańcy Londynu, że nie będą kolejnymi ofiarami morderstw?
- Przede wszystkim trzymanie się z dala od ciemnych, odludnionych uliczek no i nie chodzenie po mieście o późnej porze. Co prawda podwoiliśmy liczmy patroli, ale nic nie dostrzegły nadnaturalnego.
- I to dzięki takim ludziom Brytania staje się coraz bezpieczniejsza. Dziękujemy ci Amando za poświęcenie nam czasu. A po przerwie omówimy sprawę bezdomnych zwierząt ”
Bum! Pilot spadł na podłogę.
23:30 …
23:59 …
24:00 ”Ppiiiiiiiiiippppppp” rozległo się piszczenie z telewizora, obudziłam się. Spojrzałam na telewizor.
- Koniec, włączyła się przerwa końcowa.. Gdzie ten pilot?
Wstałam i go szukam, spojrzałam obok kanapy, leży. Wyciągnęłam po niego rękę, spojrzałam.
- Pękł, nie działa! O nie!
Telewizor nadal piszczał. Chwyciłam różdżkę zamachnęłam się i wycelowałam w telewizor.
- Impulsjo!
Niebieski promień uderzył w telewizor, ogarnęły go wiązki prądu pojawiające się na ekranie oraz obudowie, telewizor zgasł.
- Przespałam burzę, idę zrobię sobie kawę i muszę dostać się do Hogwartu.
Weszłam do kuchni, kot spał na blacie, podeszłam do niego i zwaliłam go. Nalałam wody i włączyłam ekspres do kawy ”szyy..”.
- Boże jak to warczy!
Wzięłam kawę i usiadłam przy stole.
- Hmm… Jak tu by dostać się do Hogwartu? Nie mam miotły, pociągiem też raczej nie pojadę…
Spojrzałam na zegar, za pięć druga.
- Jest noc i tak teraz nic nie zdziałam..
Wrzuciłam szklankę do zlewu i poszłam spać.
”mrrrrr”
- Tlenu!
Kot śpi mi na twarzy! Zrzuciłam go i poderwałam się.
- O mało mnie nie udusiła. Niezawodna forma pobudki o szóstej.
Ubrałam się i poszłam do łazienki, spojrzałam w lustro, na całej mojej twarzy jest białe futro.
- Mam już dosyć Amber! Mam genialny pomysł podrzucę ją babci, niech ona się z nią użera.
Umyłam dokładnie twarz i pomalowałam się. Wyszłam z łazienki i poszłam do schowka żeby znaleźć klatkę dla Amber.
- Gdzie ona jest?
Wywalając połowę rzeczy z schowka w końcu ją znalazłam.
- Teraz tylko złapać tą diablicę..
Spojrzałam nad siebie, a Amber cały czas siedziała na komodzie naprzeciwko drzwi od schowka i mi się przyglądała. Wzięłam kawałek kiełbasy.
- Amber chodź do pani, zobacz kiełbaska.
Kotka bez chwili namysłu przybiegła, chwyciłam ją i zamknęłam w klatce.
- Głupi kot.., a teraz zanieść ją osobiście czy wysłać pocztą? W sumie nie mam dużo czasu i nie mogę go marnować na zawiezienie kota. Wyślę pocztą.
Włożyłam klatkę do kartonu po czym zamknęłam go i owinęłam taśmą, żeby się nie udusiła wzięłam śrubokręt i zrobiłam kilkanaście dziur na górze kartonu. Zaadresowałam go i przyczepiłam liścik do babci. Wzięłam karton pod pachę i udałam się z nim na pobliską pocztę.
- Dzień dobry. Chcę wysłać paczkę..
- Co tam pani ma?
- a nic ciekawego.. kilka drobiazgów..
- To po co te dziury?
- Wie pani.. Dzieci..
- No dobrze.
Pani w okienku nakleiła znaczek i podbiła stempel. Chwyciła paczkę do rąk.
- Nie ciężkie, niech pani pamięta by ruchome rzeczy były zabezpieczone na następny raz..
- Tak, tak..
Kobieta odwróciła się i rzuciła paczkę pod okno ”miaał”
- Proszę pani?
Odwróciła się z powrotem do okienka, ale mnie już nie było..
- No trudno.. Następny!
Jak najszybciej wybiegłam z poczty.
- Teraz do Hogwartu.. W sumie mogę się teleportować w pobliże zamku, bo do samego nie dam rady.
Podeszłam do budki, weszłam do niej i zadzwoniłam do babci.
- Halo?
- To ja Amanda, babciu jak mam się dostać do Hogwartu?
- Dziecko drogie, idź, a raczej pojedź do Londynu tam jest taka dziwna dzielnica.
- Londynu? Ale to godzina drogi.
- Nie ważne. Znajdź karczmę ”Złamana różdżka” tam na piętrze jest kominek którym możesz podróżować za pomocą proszku Fiu, jeszcze chyba masz trochę?
- Tak, mam ten mieszek co mi dałaś.
- No i super. Pa.
”pip..pip..pip..”
- Aha? Miałam jej powiedzieć o kocie, a ta się rozłącza..
Wyszłam z budki i poszłam na dworzec kupić bilet.
- Jedyne co mnie dowiezie do Londynu to pociąg..
Wchodząc na dworzec udałam się do okienka.
- Jeden do Londynu.
- Ulgowy?
- Nie?
- No cóż.. trzy funty
- Tani jakiś…
- Tak bo dziś mamy promocję cenową dla dziwnych ludzi.
Uśmiechnęła się kasjerka i zamknęła okienko.
- Jaka bezczelna
Oburzona poszłam do pociągu, zajęłam miejsce i czekałam aż wreszcie odjedzie. Spojrzałam w okno.
- Mam dosyć dzisiejszego dnia.
i jeszcze.. prosił bym o jakieś komentarze, są dla mnie ważne i dają tak jak by swoiste wsparcie, założę nową kartę z zaklęciami które będę sam wymyślał jak i te które już pojawiały się w Harrym Potterze ;)
dziękuję za uwagę ;) i zapraszam do poznawania Historii Amandy ^^
Jeżeli ktoś chce założyć konto bankowe to polecam, sam mam i jestem zadowolony.
-spojrzałam przez okno
Odeszłam od okna i usiadłam na kanapie, chwyciłam pilot i włączyłam telewizję. Włączyłam pierwszy lepszy kanał i patrzyłam w ekran pogrążając się we śnie.
”Dziewiętnasta! Pora na wiadomości, a dzisiaj powiemy o nagłej fali napadów na mieszkańców Brytani. W naszym studiu jest Amelia Omachel główna porucznik Londyjskiej policji.
- Amelio co możesz nam powiedzieć o ostatnich napadach?
- No cóż będę owijać w bawełnę, już wszyscy wiedzą o tym. Na terenie całego kraju giną ludzie i nie ma wytłumaczenia co doprowadza do ich przyczyn ich śmierci. Przypomina mi to bardzo tą trudną sytuację w latach pięćdziesiątych, było bardzo podobnie. Ludzie ginęli i nikt nie wiedział czemu.
- Amelio, a jaką mają gwarancję mieszkańcy Londynu, że nie będą kolejnymi ofiarami morderstw?
- Przede wszystkim trzymanie się z dala od ciemnych, odludnionych uliczek no i nie chodzenie po mieście o późnej porze. Co prawda podwoiliśmy liczmy patroli, ale nic nie dostrzegły nadnaturalnego.
- I to dzięki takim ludziom Brytania staje się coraz bezpieczniejsza. Dziękujemy ci Amando za poświęcenie nam czasu. A po przerwie omówimy sprawę bezdomnych zwierząt ”
Bum! Pilot spadł na podłogę.
23:30 …
23:59 …
24:00 ”Ppiiiiiiiiiippppppp” rozległo się piszczenie z telewizora, obudziłam się. Spojrzałam na telewizor.
- Koniec, włączyła się przerwa końcowa.. Gdzie ten pilot?
Wstałam i go szukam, spojrzałam obok kanapy, leży. Wyciągnęłam po niego rękę, spojrzałam.
- Pękł, nie działa! O nie!
Telewizor nadal piszczał. Chwyciłam różdżkę zamachnęłam się i wycelowałam w telewizor.
- Impulsjo!
Niebieski promień uderzył w telewizor, ogarnęły go wiązki prądu pojawiające się na ekranie oraz obudowie, telewizor zgasł.
- Przespałam burzę, idę zrobię sobie kawę i muszę dostać się do Hogwartu.
Weszłam do kuchni, kot spał na blacie, podeszłam do niego i zwaliłam go. Nalałam wody i włączyłam ekspres do kawy ”szyy..”.
- Boże jak to warczy!
Wzięłam kawę i usiadłam przy stole.
- Hmm… Jak tu by dostać się do Hogwartu? Nie mam miotły, pociągiem też raczej nie pojadę…
Spojrzałam na zegar, za pięć druga.
- Jest noc i tak teraz nic nie zdziałam..
Wrzuciłam szklankę do zlewu i poszłam spać.
”mrrrrr”
- Tlenu!
Kot śpi mi na twarzy! Zrzuciłam go i poderwałam się.
- O mało mnie nie udusiła. Niezawodna forma pobudki o szóstej.
Ubrałam się i poszłam do łazienki, spojrzałam w lustro, na całej mojej twarzy jest białe futro.
- Mam już dosyć Amber! Mam genialny pomysł podrzucę ją babci, niech ona się z nią użera.
Umyłam dokładnie twarz i pomalowałam się. Wyszłam z łazienki i poszłam do schowka żeby znaleźć klatkę dla Amber.
- Gdzie ona jest?
Wywalając połowę rzeczy z schowka w końcu ją znalazłam.
- Teraz tylko złapać tą diablicę..
Spojrzałam nad siebie, a Amber cały czas siedziała na komodzie naprzeciwko drzwi od schowka i mi się przyglądała. Wzięłam kawałek kiełbasy.
- Amber chodź do pani, zobacz kiełbaska.
Kotka bez chwili namysłu przybiegła, chwyciłam ją i zamknęłam w klatce.
- Głupi kot.., a teraz zanieść ją osobiście czy wysłać pocztą? W sumie nie mam dużo czasu i nie mogę go marnować na zawiezienie kota. Wyślę pocztą.
Włożyłam klatkę do kartonu po czym zamknęłam go i owinęłam taśmą, żeby się nie udusiła wzięłam śrubokręt i zrobiłam kilkanaście dziur na górze kartonu. Zaadresowałam go i przyczepiłam liścik do babci. Wzięłam karton pod pachę i udałam się z nim na pobliską pocztę.
- Dzień dobry. Chcę wysłać paczkę..
- Co tam pani ma?
- a nic ciekawego.. kilka drobiazgów..
- To po co te dziury?
- Wie pani.. Dzieci..
- No dobrze.
Pani w okienku nakleiła znaczek i podbiła stempel. Chwyciła paczkę do rąk.
- Nie ciężkie, niech pani pamięta by ruchome rzeczy były zabezpieczone na następny raz..
- Tak, tak..
Kobieta odwróciła się i rzuciła paczkę pod okno ”miaał”
- Proszę pani?
Odwróciła się z powrotem do okienka, ale mnie już nie było..
- No trudno.. Następny!
Jak najszybciej wybiegłam z poczty.
- Teraz do Hogwartu.. W sumie mogę się teleportować w pobliże zamku, bo do samego nie dam rady.
Podeszłam do budki, weszłam do niej i zadzwoniłam do babci.
- Halo?
- To ja Amanda, babciu jak mam się dostać do Hogwartu?
- Dziecko drogie, idź, a raczej pojedź do Londynu tam jest taka dziwna dzielnica.
- Londynu? Ale to godzina drogi.
- Nie ważne. Znajdź karczmę ”Złamana różdżka” tam na piętrze jest kominek którym możesz podróżować za pomocą proszku Fiu, jeszcze chyba masz trochę?
- Tak, mam ten mieszek co mi dałaś.
- No i super. Pa.
”pip..pip..pip..”
- Aha? Miałam jej powiedzieć o kocie, a ta się rozłącza..
Wyszłam z budki i poszłam na dworzec kupić bilet.
- Jedyne co mnie dowiezie do Londynu to pociąg..
Wchodząc na dworzec udałam się do okienka.
- Jeden do Londynu.
- Ulgowy?
- Nie?
- No cóż.. trzy funty
- Tani jakiś…
- Tak bo dziś mamy promocję cenową dla dziwnych ludzi.
Uśmiechnęła się kasjerka i zamknęła okienko.
- Jaka bezczelna
Oburzona poszłam do pociągu, zajęłam miejsce i czekałam aż wreszcie odjedzie. Spojrzałam w okno.
- Mam dosyć dzisiejszego dnia.
- ☽ - - ⚝ - - ☾ -
uff dałem radę, mam nadzieję, że tragicznie nie jest xdi jeszcze.. prosił bym o jakieś komentarze, są dla mnie ważne i dają tak jak by swoiste wsparcie, założę nową kartę z zaklęciami które będę sam wymyślał jak i te które już pojawiały się w Harrym Potterze ;)
dziękuję za uwagę ;) i zapraszam do poznawania Historii Amandy ^^
Jeżeli ktoś chce założyć konto bankowe to polecam, sam mam i jestem zadowolony.
- Pobierz link
- X
- Inne aplikacje
Popularne posty z tego bloga
Rozdział 5
Rozdział 1
- Bingham Station. Rozległa się informacja z głośnika. Wysiadłam z pociągu. Dom babci był tuż nie opodal stacji kolejowej. Babcia mieszkała w zwykłym ceglanym szeregowcu. Przed domem był mały ogródek, ogrodzony nie wielkim drewnianym płotkiem. Ogród był bardzo zadbany i dosłownie przepełniony przeróżnymi roślinami, jego widok bardzo cieszył oko w dosyć szarej okolicy zdawał się pulsować światłem i miłością gospodarza. Uchyliłam furtkę i weszłam na podwórko, moje dosyć cienkie obcasy stukały charakterystycznie w kamienne płyty ułożone w ścieżkę do drzwi frontowych. Podeszłam do drzwi i kostkami palców zapukałam.
Komentarze
Prześlij komentarz